درباره توزیع شوندگی در حاکمیت سیاسی (distribution)

دنیای امروز بیشتر از اینکه نیاز به هرگونه راه‌حل واحدی داشته باشد نیاز به توزیع شدن تصمیم‌گیری، کارها، فعالیت‌ها و اقدام‌ها دارد.
توزیع شدن از متمرکز شدن و بی‌عدالتی جلوگیری می‌کند، توزیع شدن به معنای عدم تمرکز بر روی مسائل و مشکلات نیست بلکه به معنای تمرکز غیر متمرکز به معنای مثبت و در جهت حل مسائل و بحران‌ها است.

شاید نمونه ای‌ از حاکمیت توزیع شده ایتالیا با قدمت هزار سال حاکمیت محلی باشد. زمانی که بعد از فروپاشی حکومت روم سرزمینی که امروز به نام ایتالیا میشناسیم نتوانست حاکمیت یکپارچه‌ایجاد کند و توسط دولت‌های محلی اداره می‌شد بدون اسم مرکزی مشخص و واحد

نمونه‌ای از حاکمیت توزیع شده(البته نه چندان کامل) در ایالات متحده آمریکا است که از 50 ایالت تشکیل شده است و دولت واشنگتن (دولت مرکزی) بخشی از قانون‌گذاری را طبق نیاز‌ها و مدل ذهنی مردم محلی به ایالت‌ها واسپار کرده است.

اما توزیع شوندگی چیست ؟
فرض کنید بجای آماده سازی غذا توسط یک یا چند نفر در هر خانواده وضعیت به شکلی بود که در هر شهر یک آشپزخانه‌ای وجود داشت که غذای همه شهر را تامین می‌کرد.

چه مشکلات احتمالی ایجاد می‌شد؟
هدر رفت یا کمبود غذا در هر روز
مشکلات رفت و آمد برای تمام مردم شهر در هر وعده غذایی
هزینه بالای توزیع غذا
تامین سخت مواد اولیه
انبارش عظیم مواد اولیه و احتمال خرابی آن‌ها
عدم پوشش همه سلیقه‌های غذایی در هر وعده
اما بشر قرن‌ها است که یادگرفته این کار را بصورت توزیع شده و در خانه خود انجام دهد.

در اقتصاد نمونه خوب توزیع شوندگی را می‌توان حاکمیت بازار آزاد بر اقتصاد کشور دانست. مادامی که بازار آزاد با تمام قواعد خود و بدون دخالت دولت و یا حاکمیت بتواند نقش آفرینی کند عموما مشکلاتی مانند اشتغال زایی، کم شدن تورم و فقر قابل برطرف شدن است به این دلیل که عرضه و تقاضا است که وجود و عدم وجود یک کالا و یا خدمت را در جامعه مشخص می‌کند و صنعتی امروز ممکن است وجود داشته باشد ولی فردا به دلیل عدم تقاضا یا بهبود خدمات ارائه شده توسط صنعت یا رقیبی دیگر از بین برود.

مصداق‌های عدم توزیع شوندگی در حاکمیت سیاسی و اقتصادی ایران شامل : تامین نیازهای اولیه افراد توسط حاکمیت، صدور مجوز فعالیت، اینماد(نماد اعتماد الکترونیکی)، و هزاران مثال دیگر است.

کشورها در بسیاری از موارد دست به توزیع اقدامات اجرایی خود می‌زنند، بعنوان مثال جنگ و دفاع از کشور که شاید بزرگترین وظیفه یک دولت در شرایط بحرانی باشد توسط بعضی از دولت‌ها به بخش خصوصی واگذار می‌شود.

اگر شما مخالف توزیع شوندگی باشید در جهان امروز شکست خواهید خورد.

بستن و طبقاتی کردن اینترنت یکی از این اقداماتی است که از توزیع پذیری جلوگیری می‌کند، شاید فکر کنیم که در یک افق بالاتر و با عینک امنیتی هیچ اشکالی ندارد که اینترنت محدود شود اما حاکمیت با این کار از شرایطی برای شفاف شدن و قابل مشاهده شدن مشکلات جاری کشور جلوگیری می‌کند و به تبع آن فرصت نجات در مشکلات غیر قابل دیدن را از خود می‌گیرد

بعد از گذشت چهل و اندی سال از انقلاب اسلامی حاکمیت می‌توانستد مشکلات اقتصادی و اشتغال را با وجود اینترنت برطرف کند، چیزی که خود در آن ناتوان بود و می‌توانست با ایجاد قوانین مالیاتی شفاف و همدلانه با صنعت و بازار، درآمد چند برابری برای خود ایجاد کند ولی تصمیم گرفت درآمد نفتی را حفظ کند تا بتواندmicro management انجام دهد.

عملا نتوانست سازمان غیر رانتی و درآمد زا ایجاد کند و مجبور شد برای کوچکترین نهادهای فرهنگی بودجه تصویب کند و پول آن را جدا از انواع مالیات و عوارض که از مردم میگیرد، از گران کردن طلا و دلار در بازار از مردم بگیرد.

این اتفاقی است که در مدل حاکمیتی غیر توزیع شده با آن مواجه میشویم
اگر مشکل دارو وجود دارد
اگر مشکل درآمد در سطح کلان و خرد کشور وجود دارد
اگر قوانین جزئی و دست و پاگیر در کشور وجود دارد
اگر حجاب اجباری، سربازی اجباری، و هزاران اجبار دیگر در حاکمیت وجود دارد یکی از دلایل آن این تفکر تمرکز شدید و مستقیم حاکمیت در تمام ابعاد کشور است.